Nadciśnienie

4 grudzień 2024

Nadciśnienie tętnicze w XXI wieku pozostaje ważnym problemem medycznym i społecznym, gdyż jest obarczone powikłaniami prowadzącymi do niepełnosprawności, pogarszającymi jakość życia i mogącymi zakończyć się śmiercią.

Choroba jest skutecznie leczona przez profesjonalnych lekarzy. Jeśli masz wysokie ciśnienie krwi, należy natychmiast skonsultować się z lekarzem. Tylko terminowe i kompetentne leczenie sprzyja wyzdrowieniu.

Klasyfikacja nadciśnienia tętniczego

Zwyczajowo wyróżnia się 4 grupy ryzyka nadciśnienia tętniczego, w zależności od prawdopodobieństwa uszkodzenia serca, naczyń krwionośnych i innych narządów docelowych, a także obecności czynników obciążających:

1 – ryzyko mniejsze niż 15%, brak czynników obciążających;
2 – ryzyko mieści się w granicach 10-20%, nie więcej niż 3 czynniki obciążające;
3 – ryzyko od 20 do 30%, więcej niż 3 czynniki obciążające;
4 – ryzyko jest wyższe niż 30%, więcej niż trzy czynniki obciążające, dotknięte są narządy docelowe.

Nadciśnienie tętnicze wpływa na następujące narządy docelowe:

mózg (przemijające udary mózgowo-naczyniowe, udar);
narząd wzroku (zmiany zwyrodnieniowe i odwarstwienie siatkówki, krwotok, ślepota);
krew (zwiększone stężenie glukozy prowadzące do uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego);
serce (przerost lewej komory, zawał mięśnia sercowego);
nerki (białkomocz, niewydolność nerek).

W zależności od nasilenia ryzyka sercowo-naczyniowego wyróżnia się kilka poziomów ciśnienia krwi, które przedstawiono w tabeli nr 1.

Tabela nr 1. Poziomy ciśnienia krwi:

Kategorie	Skurczowe A/D (mmHg)	Rozkurczowe A/D (mmHg)
Optymalny	Poniżej 120	Poniżej 80
Normalna	120-129	80-84
Wysoka normalność	130-139	85-89
Nadciśnienie tętnicze I stopnia	140-159	90-99
Nadciśnienie tętnicze 2 stopnie	160-179	100-109
Nadciśnienie tętnicze 3 stopnie	≥180	≥110
Izolowane nadciśnienie skurczowe	≥140	≤90

Przyczyny nadciśnienia

Do głównych czynników ryzyka pierwotnego nadciśnienia tętniczego zalicza się:

Płeć i wiek. Najbardziej predysponowani do zachorowania na tę chorobę są mężczyźni w wieku od 35 do 50 lat. U kobiet ryzyko nadciśnienia tętniczego znacznie wzrasta po menopauzie;
Dziedziczna predyspozycja. Ryzyko zachorowania jest bardzo wysokie u osób, których krewni pierwszego stopnia cierpieli na tę chorobę. Jeśli co najmniej dwóch krewnych miało nadciśnienie, ryzyko wzrasta;
Zwiększony stres psycho-emocjonalny i stres. Podczas stresu psycho-emocjonalnego uwalniana jest duża ilość adrenaliny, pod wpływem której zwiększa się częstość akcji serca i objętość pompowanej krwi. Jeśli dana osoba znajduje się w stanie przewlekłego stresu, zwiększone obciążenie prowadzi do zużycia tętnic i wzrasta ryzyko powikłań ze strony serca i naczyń krwionośnych;
Picie napojów alkoholowych. Przy codziennym spożywaniu mocnego alkoholu ciśnienie krwi wzrasta o 5 mmHg rocznie. Sztuka. ;
Palenie. Dym tytoniowy powoduje skurcz naczyń obwodowych i wieńcowych. Ściana tętnicy jest uszkadzana przez nikotynę i inne składniki, a w miejscach uszkodzeń tworzą się blaszki miażdżycowe;
Miażdżyca rozwija się w wyniku nadmiernego spożycia pokarmów zawierających cholesterol i palenia. Blaszki miażdżycowe zwężają światło naczyń krwionośnych i zakłócają swobodny przepływ krwi. Prowadzi to do nadciśnienia tętniczego, które stymuluje postęp miażdżycy;
Zwiększone spożycie soli kuchennej powoduje skurcz tętnic, zatrzymuje płyn w organizmie, co razem prowadzi do rozwoju nadciśnienia;
Nadmierna masa ciała prowadzi do zmniejszenia aktywności fizycznej. Badania kliniczne wykazały, że na każdy dodatkowy kilogram przypada 2 mm. rt. Sztuka. ciśnienie krwi;
Brak aktywności fizycznej zwiększa ryzyko rozwoju nadciśnienia o 20-50%.

Objawy nadciśnienia tętniczego

Niebezpieczeństwo nadciśnienia tętniczego polega na tym, że nie towarzyszą mu żadne charakterystyczne objawy, ale powoli i po cichu „zabija". Choroba w większości przypadków nie daje żadnych objawów, postępuje i prowadzi do śmiertelnych powikłań, takich jak zawał mięśnia sercowego czy udar. Bezobjawowe nadciśnienie tętnicze może pozostać niewykryte przez dziesięciolecia.

Najczęstsze skargi pacjentów to:

ból głowy;
migotanie much przed oczami;
niewyraźne widzenie;
zawrót głowy;
duszność;
zmęczenie;
ból w klatce piersiowej;
zaburzenia widzenia;
krwawienia z nosa;
obrzęk kończyn dolnych.

Jednak najważniejszym objawem nadciśnienia jest podwyższone ciśnienie krwi. Bóle głowy mogą objawiać się uczuciem ściskania głowy „obręczą", któremu towarzyszą zawroty głowy i nudności. Występują na tle stresu fizycznego lub nerwowego. Jeśli ból utrzymuje się przez dłuższy czas, pojawia się złość, drażliwość i wrażliwość na hałas.

Nadciśnienie wewnątrzczaszkowe

Często ból głowy może być spowodowany przeziębieniem, brakiem snu lub przepracowaniem. Pojawia się z powodu zwiększonego ciśnienia wewnątrzczaszkowego. Jeśli bóle głowy staną się trwałe i silne, jest to sygnał, aby udać się do szpitala.

Nadciśnienie wewnątrzczaszkowe: objawy u dorosłych i dzieci

Zespół nadciśnienia wewnątrzczaszkowego objawia się na różne sposoby, w zależności od lokalizacji patologii powodującej zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe, a także od stopnia zaawansowania choroby i szybkości jej rozwoju.

Umiarkowane nadciśnienie wewnątrzczaszkowe objawia się:

bóle głowy;
zawrót głowy;
ataki nudności i wymiotów;
zmętnienie świadomości;
drgawki

Nadciśnienie wewnątrzczaszkowe: rozpoznanie

Rodzaje diagnostyki patologicznej obejmują:

pomiar ciśnienia wewnątrzczaszkowego poprzez wprowadzenie igły do jam płynowych czaszki lub kanału kręgowego z przymocowanym do niej manometrem.
śledzenie stopnia napełnienia krwią i rozszerzenia żył gałki ocznej. Jeśli pacjent ma czerwone oczy, czyli żyły oczne są obficie wypełnione krwią i są wyraźnie widoczne, możemy mówić o podwyższonym ciśnieniu wewnątrzczaszkowym;
badanie ultrasonograficzne naczyń mózgowych;
rezonans magnetyczny i tomografia komputerowa: bada się rozszerzenie jam płynowych mózgu, a także stopień rozrzedzenia brzegów komory;
wykonanie encefalogramu.

Nadciśnienie wewnątrzczaszkowe: leczenie, leki

Zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe może prowadzić do zmniejszenia zdolności intelektualnych pacjenta i zakłóceń w prawidłowym funkcjonowaniu narządów wewnętrznych. Dlatego ta patologia wymaga natychmiastowego rozpoczęcia leczenia mającego na celu zmniejszenie ciśnienia wewnątrzczaszkowego.

Leczenie można przeprowadzić tylko wtedy, gdy przyczyny patologii zostaną prawidłowo zdiagnozowane. Na przykład, jeśli nadciśnienie wewnątrzczaszkowe występuje z powodu rozwoju guza lub krwiaka mózgu, wymagana jest interwencja chirurgiczna. Usunięcie krwiaka lub nowotworu prowadzi do normalizacji ciśnienia wewnątrzczaszkowego.

Nadciśnienie tętnicze

Samoistne nadciśnienie tętnicze to wzrost skurczowego ciśnienia krwi w momencie skurczu serca i wyrzutu krwi do 140 mmHg. Sztuka. i powyżej tej wartości i/lub rozkurczowe ciśnienie krwi w momencie rozluźnienia mięśnia sercowego do 90 mmHg. Sztuka. i wyżej.

Objawy nadciśnienia pierwotnego

W medycynie wyróżnia się następujące pojęcia:

samoistne nadciśnienie tętnicze (samoistne nadciśnienie pierwotne);
choroba nadciśnieniowa z uszkodzeniem serca i nerek;
nadciśnienie wtórne: endokrynologiczne, naczyniowo-nerkowe, nieokreślone itp.

Prawdziwe nadciśnienie (postać zasadnicza) zajmuje wiodącą pozycję wśród wszystkich przypadków nadciśnienia. Częstotliwość występowania wynosi 90%.

U dzieci (do 10 lat) poziom ciśnienia przekraczający 110/70 mm Hg jest uważany za niebezpieczny. Art. , po 10 latach – 120/80 mm Hg. Rozpoznanie potwierdza się w przypadku powtarzania pomiarów ciśnienia krwi w ciągu czterech tygodni co najmniej dwukrotnie w różnych dniach.

W większości przypadków choroba dotyka osoby w wieku od 30 do 45 lat.

Przyczyny choroby

Pomimo całego postępu współczesnej medycyny, przyczyny nadciśnienia pierwotnego nie zostały dotychczas ustalone. Czynników zwiększających ryzyko rozwoju tego typu choroby jest tylko kilka. Wśród nich:

urazy rdzenia kręgowego i mózgu, w wyniku których zaburzone jest napięcie naczyniowe na obwodzie;
wstrząsy nerwowe, regularny stres. W tym przypadku obserwuje się utrzymujące się skupienie pobudzenia w korze mózgowej, długotrwały skurcz powoduje wzrost oporu obwodowego, naczynia tracą elastyczność;
czynnik dziedziczny;
nadwaga: wiele osób z dodatkowymi kilogramami przypisuje swoją otyłość zaburzeniom w funkcjonowaniu gruczołów dokrewnych, umieszcza się na liście „chorych" i nie chce niczego zmieniać w swoim trybie życia. W rzeczywistości może nie być żadnych zaburzeń endokrynologicznych;
siedzący tryb życia;
nadmierne spożycie ulubionej kawy wielu osób. Jednocześnie wzrasta poziom kofeiny we krwi, co uniemożliwia normalne rozluźnienie i rozszerzenie naczyń krwionośnych. Zawsze należy pamiętać: „w tym, co dobre, należy zachować umiar";
nadmierne spożycie soli. Zatrzymuje wilgoć w organizmie i prowadzi do wzrostu ciśnienia krwi. Wiadomo, że Japończycy spożywają dwa razy więcej soli niż Europejczycy, a nadciśnienie tętnicze jest wśród japońskiej populacji bardzo powszechne;
Nadużywanie alkoholu i palenie prowadzą do zakłócenia normalnej regulacji napięcia naczyniowego.

Leczenie nadciśnienia pierwotnego

Lekarz wybiera taktykę leczenia po ocenie stanu pacjenta i stopnia rozwoju patologii. Na początkowych etapach pacjentom przepisuje się terapię nielekową, która obejmuje:

specjalna dieta mająca na celu ograniczenie spożycia soli i pokarmów bogatych w tłuszcze zwierzęce;
porzucenie złych nawyków, w szczególności palenia i nadużywania alkoholu;
ulga od stresu. W tym przypadku bardzo pomocne są zajęcia jogi, autotrening i sesje z psychoterapeutą;
pacjenci ze zdiagnozowanym nadciśnieniem tętniczym nie powinni pracować w warunkach silnego hałasu i wibracji;
unikanie nadmiernej aktywności fizycznej: intensywne, wyczerpujące treningi na bieżniach należy zastąpić półgodzinnymi spacerami.

Leczenie farmakologiczne polega na przyjmowaniu następujących leków:

inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę. Do tej grupy należy ogromna liczba leków obniżających ciśnienie krwi na kilka sposobów jednocześnie;
blokery receptora angiotensyny 2. Leki rozszerzają naczynia krwionośne, obniżając w ten sposób ciśnienie krwi;
beta-blokery: ten rodzaj leku łagodzi ból serca, spowalnia bicie serca i rozszerza naczynia krwionośne;
blokery kanału wapniowego: spowalniają przenikanie wapnia do tkanek naczyń krwionośnych i serca, spowalniają bicie serca, rozszerzają naczynia krwionośne;
Leki moczopędne: hamują wchłanianie sodu w nerkach, wydalając go z moczem. Do tej grupy leków zaliczają się również te, które zatrzymują potas w organizmie. Mają jednak słabe działanie moczopędne;
leki działające ośrodkowo, mające na celu zmniejszenie aktywności układu nerwowego. Dotyczy to również leków obniżających poziom cholesterolu w organizmie.

Nadciśnienie wrotne

Nadciśnienie wrotne jest powikłaniem marskości wątroby. Jest to zjawisko podwyższonego ciśnienia krwi w żyle wrotnej spowodowane utrudnieniem przepływu krwi z żyły.

Co to jest nadciśnienie wrotne

Zwykle ciśnienie w strefie portalu wynosi 7 mm. rt. Art. , w przypadkach, gdy wskaźnik ten przekracza 12-20 mm, w żyłach doprowadzających tworzy się stagnacja i rozszerzają się. Cienkie ściany żył, w przeciwieństwie do tętnic, rozciągają się pod naciskiem i łatwo ulegają rozdarciu.

Nadciśnienie wrotne: objawy

Główną przyczyną nadciśnienia wrotnego jest marskość wątroby. Przy tej patologii wzrasta ciśnienie w naczyniu wrotnym wątroby.

W miarę postępu choroby pojawiają się następujące objawy nadciśnienia wrotnego:

zmieniają się wskaźniki badań laboratoryjnych - naruszane są normy dotyczące zawartości płytek krwi, leukocytów i erytrocytów;
śledziona powiększa się;
krzepnięcie krwi pogarsza się;
rozpoznaje się nagromadzenie płynu w okolicy brzucha (wodobrzusze);
rozwijają się żylaki przewodu pokarmowego;
w wielu przypadkach u pacjentów występuje krwawienie i anemia.

We wczesnych stadiach objawy nadciśnienia wrotnego w marskości wątroby objawiają się pogorszeniem ogólnego stanu zdrowia, wzdęciami i uczuciem ciężkości pod prawym żebrem. Następnie u pacjenta pojawia się ból w okolicy pod prawym żebrem, powiększa się wątroba i śledziona, a normalne funkcjonowanie przewodu pokarmowego zostaje zakłócone.

Nadciśnienie wrotne: stopnie

W sumie istnieją 4 stopnie patologii:

I stopień – funkcjonalny (początkowy);
II stopień – umiarkowany. Towarzyszy temu umiarkowane rozszerzenie żył przełykowych, powiększona śledziona i wodobrzusze;
Nadciśnienie wrotne trzeciego stopnia jest ciężką postacią patologii. Na tym etapie obserwuje się wyraźne zespoły krwotoczne i puchlinowe;
Stopień IV (skomplikowany). U pacjenta rozwija się krwawienie z przełyku i żołądka, pojawia się gastropatia i samoistne bakteryjne zapalenie otrzewnej.

Nadciśnienie wrotne: rozpoznanie

Rodzaje diagnostyki w szpitalu są następujące:

USG: pozwala określić wielkość żył śledzionowych, wrotnych i krezkowych górnych. Jeżeli średnica żyły wrotnej jest większa niż 15 mm, a żyły śledzionowej większa niż 7-10 mm, można trafnie stwierdzić obecność nadciśnienia wrotnego. Ponadto badanie ultrasonograficzne może ujawnić powiększenie wątroby i śledziony;
USG Doppler: pozwala zbadać strukturę naczyń krwionośnych, a także zmierzyć prędkość przepływu przez nie krwi;
FGDS (fibrogastroduodenoskopia): pozwala wykryć żylaki części sercowej żołądka i przełyku, które powodują krwawienie w przewodzie pokarmowym.

Nadciśnienie wrotne: leczenie

Leczenie nadciśnienia wrotnego w marskości wątroby ma na celu zapobieganie krwawieniom.

Skuteczność skleroterapii wynosi około 80%. Zabieg polega na wstrzyknięciu leku do uszkodzonych żył za pomocą endoskopu. W ten sposób światło żył zostaje zablokowane, a ich ściany „sklejają się". Ta metoda leczenia jest uważana za klasyczną.

Nadciśnienie wrotne: profilaktyka

Środki zapobiegające rozwojowi choroby obejmują:

utrzymanie właściwej diety i schematu żywienia;
uprawianie sportu;
szczepienia przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby;
odmowa nadużywania napojów alkoholowych;
unikanie narażenia na szkodliwe czynniki produkcji w postaci zatrucia substancjami toksycznymi.

Środki zapobiegawcze w przypadku chorób wątroby to:

pełne badanie umożliwiające postawienie diagnozy we wczesnych stadiach choroby wątroby i rozpoczęcie leczenia;
ścisłe przestrzeganie wszystkich zaleceń lekarskich;
kompleksowa terapia w warunkach szpitalnych pod ścisłym nadzorem lekarzy.

Środki zapobiegające rozwojowi krwawienia obejmują:

kontrola funkcji krzepnięcia krwi;
sigmoidoskopia - czyli badanie esicy i odbytnicy co roku;
fibrogastroduodenoskopia dwa razy w roku.

Nadciśnienie wtórne

Najczęstszym typem jest nadciśnienie pierwotne, czasami nazywane nadciśnieniem nadciśnieniowym. Oprócz pierwotnej, czyli idiopatycznej postaci choroby, którą często nazywa się nadciśnieniem, znane jest również nadciśnienie wtórne.

W zależności od przyczyny wyróżnia się następujące rodzaje chorób:

nadciśnienie nerkowe występuje na skutek uszkodzenia tętnic nerkowych. Ta postać choroby nazywana jest nadciśnieniem naczyniowo-nerkowym;
Wzrost skurczowego ciśnienia krwi występuje w przypadku zespołu Itenko-Cushinga. W tym przypadku wpływa to na rdzeń nadnerczy;
Guz chromochłonny to choroba atakująca rdzeń nadnerczy. Jest przyczyną złośliwej postaci nadciśnienia tętniczego. Guz uciska zewnętrzną warstwę nadnerczy, w wyniku czego do krwi uwalniana jest adrenalina i noradrenalina, co powoduje stały lub kryzysowy wzrost ciśnienia;
Hiperaldosteronizm, czyli zespół Cohna, to guz nadnerczy, który powoduje wzrost poziomu aldosteronu. W rezultacie zmniejsza się poziom potasu we krwi i wzrasta ciśnienie krwi;
choroby tarczycy takie jak nadczynność przytarczyc, nadczynność i niedoczynność tarczycy są przyczyną wtórnego nadciśnienia tętniczego;
Nadciśnienie tętnicze hemodynamiczne lub sercowo-naczyniowe powstaje w wyniku zaangażowania dużych naczyń w proces patologiczny. Występuje przy koartrakcji lub zwężeniu aorty i niewydolności zastawki aortalnej;
nadciśnienie tętnicze u dorosłych pochodzenia ośrodkowego rozwija się w chorobach mózgu z wtórnym zaburzeniem regulacji centralnej (udar, zapalenie mózgu, urazy głowy);
Nadciśnienie polekowe może wystąpić podczas stosowania doustnych środków antykoncepcyjnych, niesteroidowych leków przeciwzapalnych i glikokortykosteroidów.

Rozpoznanie nadciśnienia wtórnego jest trudne, ale istnieje kilka oznak, które mogą je podejrzewać:

podwyższone ciśnienie krwi u młodych ludzi;
ostry, nagły początek choroby, natychmiastowy i związany z wysokim ciśnieniem krwi;
brak reakcji na trwające leczenie przeciwnadciśnieniowe;
kryzysy współczulno-nadnerczowe.

Nadciśnienie rozkurczowe

Rozpoznanie „izolowanego nadciśnienia rozkurczowego" jest ważne, gdy wartość skurczowa jest mniejsza niż 140 mm. Hg, a rozkurczowe wynosi ponad 90 mm Hg. Wzrost ciśnienia rozkurczowego do 90 mm Hg. nie stanowi zagrożenia dla osoby, która nie ma patologii somatycznej.

Osobom, które mają podwyższone ciśnienie rozkurczowe i nie mają współistniejących patologii, zaleca się kontrolę ciśnienia krwi i zmianę stylu życia:

regulować jakość snu;
nie pij czerwonego wina;
ograniczyć liczbę wypalanych papierosów dziennie;
unikać stresu;
wyeliminować sól z diety;
jedz dobrze;
utrzymuj prawidłową wagę;
uprawiaj ćwiczenia fizyczne lub jogę.

W przypadku wystąpienia nadciśnienia rozkurczowego konieczne jest leczenie szpitalne, jeśli utrzymuje się wysokie ciśnienie rozkurczowe. Leczy się chorobę podstawową, na przykład chirurgiczną korekcję wady zastawki aortalnej. Lekarze indywidualnie przepisują leki na nadciśnienie. Stosuje się następujące tabletki na nadciśnienie:

leki moczopędne;
beta-blokery;
blokery kanału wapniowego;
Inhibitory ACE;
blokery receptora angiotensyny II.

Kryzysy nadciśnieniowe

Kryzys nadciśnieniowy to stan indywidualnego znacznego wzrostu ciśnienia krwi u pacjentów cierpiących na pierwotne lub wtórne nadciśnienie tętnicze, któremu towarzyszy pojawienie się lub nasilenie objawów klinicznych i wymagający szybkiego kontrolowania ciśnienia krwi w celu ograniczenia lub zapobieżenia uszkodzeniu narządów docelowych.

Kryzys typu 1 (nadnerczowy, neurowegetatywny) objawia się wzrostem skurczowego ciśnienia krwi, wzrostem ciśnienia tętna, tachykardią, skurczem dodatkowym i pobudzeniem. Kryzys typu 2 (woda-sól, noradrenalina) ma następujące objawy:

dominujący wzrost ciśnienia rozkurczowego ze spadkiem ciśnienia tętna;
obrzęk twarzy, nóg, ramion;
zauważalny spadek diurezy w przededniu kryzysu.

W przypadku powikłanego przełomu następuje dezynfekcja dróg oddechowych, zaopatrzenie pacjenta w tlen i dostęp żylny. Do wyboru leku hipotensyjnego podchodzi się w sposób zróżnicowany; lek podaje się dożylnie. Szybko obniżają ciśnienie, a następnie w ciągu 2-6 godzin przechodzą na leki doustne, które obniżają je do 160/100 mmHg. Pacjent przebywa w szpitalu specjalistycznym.

Diagnostyka nadciśnienia tętniczego

Bardzo ważna jest umiejętność pomiaru ciśnienia krwi, bo tylko wtedy można rozpoznać nadciśnienie. Ćwiczenie rozpoczyna się od wyjaśnienia zachowania osoby podczas zabiegu, następnie pokazuje, jak prawidłowo założyć mankiet i rejestruje wskaźniki. Zależy to od tego, jakie urządzenie mierzy ciśnienie: mechaniczne czy elektroniczne.

Konieczne jest wykonanie badań laboratoryjnych takich jak:

ogólna analiza krwi i moczu;
poziom glukozy we krwi;
poziom kreatyniny, kwasu moczowego i potasu;
profil lipidowy;
zawartość białka C-reaktywnego w surowicy krwi;
posiew bakteryjny moczu.
Pacjentom przepisuje się następujące instrumentalne metody badawcze:
elektrokardiogram;
echokardiogram;
prześwietlenie klatki piersiowej;
badanie ultrasonograficzne nerek i nadnerczy;
USG tętnic nerkowych i brachycefalicznych.

Okulista zbada dno oka i oceni obecność i stopień mikroproteinurii. Wszyscy pacjenci szpitala poddawani są codziennemu monitorowaniu ciśnienia krwi.

Leczenie nadciśnienia tętniczego

Celem leczenia każdego pacjenta z nadciśnieniem tętniczym jest zmniejszenie ryzyka powikłań sercowo-naczyniowych i zgonu. Dobór leków do leczenia nadciśnienia tętniczego opiera się na następującej strategii: osiągnięcie docelowego ciśnienia krwi, czyli 140/80 mmHg. i zajęcie się czynnikami ryzyka. U pacjentów cierpiących na choroby nerek i cukrzycę ciśnienie należy obniżyć do 130/80 mmHg. Poprawi to jakość życia i wyeliminuje objawy choroby.

Zapobieganie nadciśnieniu tętniczemu

Aby zapobiec rozwojowi nadciśnienia tętniczego, konieczne jest:

organizować prawidłowe odżywianie;
unikaj stresu emocjonalnego i stresu;
stosuj racjonalną aktywność fizyczną;
normalizować wzorce snu;
monitoruj swoją wagę;
aktywny wypoczynek;
rzucić palenie i pić alkohol;
Regularnie odwiedzaj lekarza i poddawaj się badaniom.

Nadciśnienie tętnicze prowadzi do niepełnosprawności i śmierci. Choroba jest skutecznie leczona przez lekarzy. Leczenie tej choroby polega na ciągłym stosowaniu leków kontrolujących ciśnienie krwi. Należy unikać przełomów nadciśnieniowych i nagłych zmian ciśnienia.

Jeżeli borykasz się z tym problemem zadzwoń, a lekarz koordynujący umówi się na wizytę u kardiologa i odpowie na wszystkie Twoje pytania.